Bronisław Czech – patron Szkoły Podstawowej

Bronisław Czech, zwany asem polskiego narciarstwa, był również taternikiem, ratownikiem górskim, pilotem i instruktorem szybowcowym, żeglarzem, lekkoatletą, artystą-rzeźbiarzem, poetą i trzykrotnym olimpijczykiem. Jeździł także na motocyklu i pływał na kajakach. Grał na skrzypcach i akordeonie.
Urodził się w lipcu 1908 roku w Zakopanem. Po ukończeniu Państwowej Szkoły Przemysłu Drzewnego rozpoczął naukę w dwuletnim Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie. Po otrzymaniu dyplomu i tytułu Honorowego Nauczyciela Narciarstwa w Stopniu Trenera w latach 30 rozpoczął pracę w szkole narciarstwa alpejskiego na Kasprowym Wierchu.

Pierwszym wielkim sukcesem sportowym było zdobycie tytułu międzynarodowego mistrza Austrii w kombinacji norweskiej w roku 1927. W trakcie sportowej kariery zdobył m. in. 24 razy mistrzostwo Polski w konkurencjach narciarskich, klasycznych i alpejskich. Wielokrotnie uczestniczył w zawodach narciarskich w Europie i na świecie. W roku 1928, 1932 i 1936 reprezentował naszą ojczyznę w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich.

Jako pierwszy polski narciarz światowej klasy stał się wybitnym wzorem dla młodzieży. Ponadto w roku 1929 wraz z taternikiem Wiesławem Stanisławskim pokonał ścianę Żabiego Konia oraz ścianę Niebieskiej Turni. W roku 1931 zdobył ścianę Kozich Czub. Był to wielki przełom w historii polskiego taternictwa. A tak Wawrzyniec Żuławski opisuje jego wypadek na Zamarłej Turni: „Zamarła pochłonęła wiele ofiar. Bronisław Czech odpadł ze ściany! Lecz …z błyskawiczną przytomnością umysłu odpycha się rękami od ściany, obraca twarzą do przepaści i pikuje w powietrzu jak przy skoku na krokwi. Skacze na spory trawiasty stopień o kilka mettrów niżej, odbija się od niego, upatruje w ułamu sekundy następne dogodne miejsce, ląduje wreszcie cały i zdrowy na sporej łytowej platformie, tuż nad przewieszkami, u końca dolnego trawersu.”
„Bronisław Czech był bożyszczem zakopiańskich malców. Lubił dzieci i umiał postępować z młodzieżą. Wkształcony, inteligentny, sympatyczny, był dla młodych ludzi idolem i wzorem. Znała i oklaskiwała go Europa, podziwiała Ameryka! Wygrywał z nalepszymi!”

Nastały ciężkie, wojenne czasy. W roku 1940 został aresztowany przez gestapo i wysłany do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Zatrudniony przez hitlerowców w „muzeum” obozowym wyrabiał drewniane buty dla więźniów, drewniane łyżki, malował na szkle. Zmarł z wycieńczenia cztery lata później. Numer obozowy Bronisława Czecha to 349. Przynależał do bloku IV. Został pośmiertnie oznaczony Krzyżem Walecznym i Krzyżem Oświęcimskim.

„ Każdy, kto narciarstwo uprawia nie powinien ani na chwilę przestawać w udoskonalaniu się, ani na chwilę nie zapominać, że jeżeli jest zawodnikiem, to zawsze może osiągnąć jeszcze lepszy czas i jeszcze dłuższy skok” (Bronisław Czech).

Cytaty pochodzą z książki Anieli Tajner „Legendy polskiego sportu”.